Tijdens het varen en door turbulentie in het water door de schroef wordt het schip elektrisch geladen. Het schip, beter gezegd de huid van het schip kan hierdoor aangetast worden, er kunnen kleine putjes in het metaal van de huid ontstaan. We noemen dit galvanische corrosie. Om dit te voorkomen nemen we een stukje metaal wat eerder of sneller dan staal wordt aangetast. Dit metaal is zo gezegd onedeler dan het staal. Hoe onedeler het metaal des te sneller, makkelijker zal het een reactie aangaan. Zink en aluminium zijn onedeler dan staal. We plaatsen dus stukken van dit metaal op die plaatsen waar de meeste turbulentie onder water is. Dit is onder andere bij de schroef. Deze stukjes metaal noemen we anode’s ook wel opofferingsanode’s. Deze zijn voor veel geld in de watersport winkel te koop maar als je een beetje verstand hebt van metalen kan je ze ook heel goed zelf maken. Omdat ik veel met aluminium werk ligt het voor de hand om deze anode’s van aluminium te maken. Echter op zee is de aantasting groter dan op zoet binnenwater. Het wordt daarom aangeraden om op zee zink en op binnenwater aluminium te gebruiken.

Mijn aluminium blokken zullen dus iets sneller weggevreten worden op zee vandaar dat ik ze iets groter gemaakt heb. Aluminium is een mooi metaal en laat zich makkelijk bewerken. Het is erg zacht en hierdoor loopt je zaag of boor wel snel vol. Bij het boren kan je af en toe wat teflon spuiten voor smering. Je zult zien dat het bewerken dan stukken beter gaat.

Ik zet de blokken vast op 2 stalen strippen die weer met borgmoeren aan de huid zijn bevestigd. Het is zaak dat het aluminium geleidend contact maakt met het schip. Hiervoor is een multimeter te gebruiken. De weerstand tussen aluminium en staal van het schip moet nul zijn.

Er is dan een goede geleiding en zal het aluminium bij elektrische lading aangetast gaan worden wat juist de bedoeling is.

Zo zijn we weer voor een paar jaar beschermd tegen galvanische corrosie.