Menu
Tijdens de circa 2000 mijl op zee deze zomer met windstilten, stralende zon maar ook storm en bakken met regen is het verlangen naar een vaste buiskap erg sterk geworden. Eén die iets langer is dan de huidige stoffen kap met vaste ramen. Af en toe kwamen er bakken met water over het dek dat we dachten dat we een duikboot hadden.
De golven rolden over het dek, over de kajuit en kwamen over de kap en wisten zich zelfs een weg naar binnen te banen. Omdat het schuifluik even niet dicht was stond met één golf het fornuis onder (zout) water. Dat deze even sputterde snappen we wel.
Reden dus om het project weer op te pakken en de kap aan de buitenkant van een extra laag epoxy te voor zien. Net voor de vakantie is de binnenzijde geplamuurd en nu is de buitenzijde aan de beurt. Als het vaar seizoen straks voorbij is en de ramen erin gezaagd zijn kan de kap de boot op om hem verder af te maken en te schilderen. Het einde is in zicht.