Het zit er bijna op. De Zeewind blijft de komende maanden in Itajaí liggen terwijl ik weer naar Nederland ga. Ik kijk terug op een geweldige reis die ik deels met José en grotendeels met Marlies heb mogen beleven. Er komt nu weer een periode van werken en de sociale contacten aanhalen. Tussendoor hoop ik nog een aantal keer met de Draak te kunnen varen om het zeilen niet te verleren 😉 Ik kan de Zeewind met een gerust hart hier achter laten. Ik heb veel nieuwe mensen leren kennen en iedereen wil graag ten dienste zijn. Af en

Itajaí, een redelijk grote plaats onder mijn laatste stop in Paranagua. De toename van het onvoorspelbare weer, de grote afstanden, de schade aan de boot en mijn gekneusde ribben zijn de oorzaak van mijn besluit de boot hier in Itajaí te laten overwinteren. Wel een raar idee om bij 32 graden de boot af te tuigen. Deze haven heeft alle faciliteiten en de zeer behulpvaardige Brazilianen geven me een goed gevoel dat alles gerepareerd wordt. Ik moet de afspraken wel continue na blijven lopen maar het komt uiteindelijk wel voor elkaar. Zo gaat de ijzerman Rodriques komende week aan

Het is al weer even geleden dat de site is bijgewerkt. Het dagelijkse verhaal en de vele foto's kunt u zien op Polarsteps.com/Johanvandegraaf Begin december hebben José (mijn dochter) en ik los gegooid van Tenerife en zijn we naar Mindelo op het eiland Soa Vincente van de Kaapverden gevaren. Bewust gevaren, deels gezeild maar ook 41 uur gemotord omdat er geen wind was en de reis eindeloos zou duren. Van Mindelo naar Fernando Noronha is Marlies opgestapt terwijl José de dag ervoor weer naar Nederland vloog. Noronha is een verarmoeid eiland wat het zeer zwaar te verduren heeft gehad